Asla Zayıfları İncitme Gücün Gerçek Yüzü

Hayatın bize öğrettiği en büyük gerçeklerden biri şudur: Güç, sahip olduğunda değil, onu nasıl kullandığında belli olur. Ne yazık ki birçok insan, gücü bir üstünlük malzemesi, bir baskı aracı, hatta bir susturma yöntemi zanneder. Oysa güç; incitmemeyi seçenlerin ellerinde değer kazanır.

Çünkü unutma:

“Zayıfı inciten, gücünü değil karakterinin eksikliğini gösterir.”

Bir insanın senden daha az imkâna sahip olması, daha az konuşması, daha az direnmesi… onun haksız olduğu anlamına gelmez. Bazen hayatın yükü insanı sessizleştirir. Bazen susmak, çaresizliğin değil yorgunluğun sonucudur.

Tam da bu yüzden güçlü olduğunu düşündüğün her anda hatırla:

“Gücün gerçek sınavı, senden güçsüz olana nasıl davrandığındır.”

Bugün birinin omzuna bindirdiğin yük, yarın kendi omzunda ağırlık olur.

“Kötülük geri döner, iyilik yolunu bulur.”

Hayat bilanço tutar. Sandığından daha adil, düşündüğünden daha net.

Zayıfı incitmek kolaydır.

Bir bakışla…

Bir sözle…

Bir umursamazlıkla…

Ama kolay olan hiçbir şey insanı yüceltmez.

“Zayıfa vurmak zafer değil, yenilgidir; çünkü kaybedilen şey insanlıktır.”

Gerçek güç, elini uzatabilmektir.

Gerçek güç, korumaktır, hizaya getirmek değil.

Gerçek güç, susturmak değil, dinlemektir.

Ve asıl irade, şudur:

“Vurabilecekken vazgeçmek, insanın kendine karşı kazandığı en büyük zaferdir.”

Eğer bir gün gerçekten güçlü olmak istiyorsan, bugün kimseyi incitme.

Eğer bir gün saygınlık bekliyorsan, bugün kimseyi küçümseme.

Eğer bir gün değer görmek istiyorsan, bugün değer ver.

Çünkü hayat, insanın attığı her adımı geri getirir.

“Zayıfları incitme; çünkü güç, merhametin olduğu yerde büyür.”

Son söz:

Güçlü olmanın en temiz yolu, kibirden değil kalpten geçer.

Ve kimse unutmasın:

“Gücün

 yükseltmediğini, merhamet yükseltir.”