Hayat hiç birimiz için kristal bir merdiven değildir

Martin Luther King Jr hayat hiçbirimiz için kristal bir merdiven değildir derken aslında insanın kaderle kurduğu o acımasız pazarlığı yüzümüze vuruyordu. Yol parlak olmayacak, basamaklar kesilmeyecek, dikenler temizlenmeyecek. ve sen tam da bu çukurdan yukarı çıkarken kendi ruhunun karanlığıyla karşılaşacaksın. Kingin mesajı bir teselli değil, bir tokat. Çünkü o insanın onurunun ancak mücadele içinde biçim aldığını biliyordu.Bugün geleceğe baktığımızda onun konuşmalarında sık sık vurguladığı üç plan, inanç, azim ve sevgi, hala hayatı tutan görünmez kolonlar gibi karşımızda duruyor. Fakat bu sözcükler modern çağın tüketilmiş kavramlarına benzemezler, bir reklam panosunun cilası değillerdir. King onları Dostoyevskinin insan ruhunu ters yüz eden karanlık dürüstlüğüyle, Nesimînin varlığı parçalayan içsel ateşiyle aynı damardan besleyerek yorumlardı.İnanç Kingin dilinde kör teselli değil, insanın uçurumun kenarında dahi ileriye bir adım atma cesaretiydi. insan her şeye alışır karanlığıyla değil, insan ancak kendini aşarak yaşar gerilimiyle akrabadır. İnanç insanın kendi karanlığından utanmayı bırakıp o karanlığın içinden bir ışık bozması koparmasıdır. Nesimînin tenimden soyunurum da hakikate bürünürüm cesareti gibidir, insanın kendine karşı dürüst olup zincirlerini tek tek kırması.Azim King için bir adım daha atmanın, o basamak kırılmış olsa bile dizlerin kanasa bile geriye dönmemenin adıdır. Bu modernliğin motivasyon yalanlarından biri değildir, kişinin kendi içindeki çamurdan heykel yapacak kadar sabırlı olmasını gerektirir. Dostoyevskinin Raskolnikovu nasıl suçun taşına çarpa çarpa hakikate yürüyorsa Kingin insanı da içindeki çatlaklarla, pişmanlıklarla, başarısızlıklarla ilerler. Nesimînin meydan okuyan kelamı gibi, ben yanarım, yol yanmasın diye.Sevgi ise Kingin en radikal planıydı. Bugünün dünyasında en ucuzlanan fakat aslında en tehlikeli güç. Ona göre sevgi edilgen bir merhamet değil, zalime bile kendi insanlığını hatırlatan bir direnişti. Çünkü sevgi yalnızca duygunun değil, ahlakın son kalesidir. karanlıktan doğan şefkatiyle, kainatı aşan coşkusuyla birleştiğinde sevgi artık, zayıflığın değil, devrimci bir bilincin adıdır. Kingin bize bıraktığı gelecek mesajı basit değildir. Hayat kolay olsaydı insan dediğimiz varlık bu kadar derin olmazdı. Basamaklar kırık olduğu için yürürüz, yol çetin olduğu için büyürüz, karanlık olduğu için ışık ararız. İnsan kendini ancak yaralarıyla tanır ve ancak mücadele ettiği sürece vardır.Bugün onun sözünü duyduğumuzda o kristal olmayan merdiven hala karşımızda duruyor. Fakat mesele merdivenin nasıl olduğunda değil, o merdiveni tırmanırken nasıl biri olduğumuzda saklıdır.Kingin dediği gibi, yola devam et.Dostoyevskinin ekleyeceği gibi, çünkü kendinden kaçamazsın.Nesimînin fısıldayacağı gibi, yandıkça hakikate yaklaşır insan.işte bu yüzden o merdiven ne kadar kırık olursa olsun çıkmaya mecburuz.