MODERNLİK YANILGISI

Bir zamanlar modernlik, düşünen insanın cesaretiydi. Şimdi herkes “modern” olmaya çalışıyor ama kimse ne anlama geldiğini bile tam olarak bilmiyor.
Modernlik, yediğin her salatanın fotoğrafını filtreleyip “clean eating” etiketiyle paylaşmak değildir.
O sadece bir marul.
Ve sen de muhtemelen açsın.

Artık kimse düşünmüyor; herkes “paylaşıyor.” Oysa o avokadolu tostlar, orman meyveli kaseler, sadece kahvaltıdır; modernliğin değil, sindirimin konusudur...

Yediğin avokadolu tost seni çağdaş yapmaz; sadece lifli beslenen bir insan yapar..
Modernlik, tabağını değil zihnini renklendirmektir. Ama gel gör ki, günümüz insanı artık midesiyle değil, “story”siyle doyuyor.

Ne zamandan beri kendi kültürüne burun kıvırmak “çağdaşlık” sayılıyor? Her geleneksel şeyi “eski kafa” diye kenara atanlar…
Kusura bakmayın ama modern değilsiniz, sadece köksüzsünüz.
“Paris’te kimse böyle yapmıyor.”
“Londra’da insanlar asla şöyle davranmaz.”
Evet, onlar da sizin gibi taklitçileri izleyip gülüyor zaten.
“Çin malı insan” esprisini sizden önce onlar yapmış.

Kruvasanı sevmek harika; ama simidi aşağılayarak modern olunmaz.
O simidin susamında yüz yıllık şehir hikâyeleri var, kruvasanda ise tereyağı.
Hikâyeyi kaybedip yağa tapmanın adı modernlik değil, kimlik erozyonudur. Damak tatları tartışmaya kapalı ve özneldir. Ama sırf yemeğin kökeni yabancı diye alkışlamak da ithal bir sorundur…

Komşuna “çok old school” diye selam vermemek modernlik değil, yalnızlıktır.
Aile ziyaretini “boomer aktivitesi” saymak modernlik değil, köprü kurmayı reddetmektir. 
Bayramı sıkıcı bulup cadılar bayramında peruk takmaksa kültürel serbest düşüştür, başka da bir şey değil.
Her “challenge”a atlamak seni özgür kılmaz, sadece algoritmanın kölesi yapar.
Kendi hayatını başkalarının “lifestyle”ına benzetmeye çalışmak bireysellik değil, kimlik kiralamaktır.
Yeni çıkan her teknolojik aleti “must have” diye almak, kendini geliştirmek değil, kredi kartına işkence etmektir.
Modernlik, her bildirimde kalp atışın hızlanmadan da yaşayabilmektir biraz da.

Ve evet, her cümleye üç İngilizce kelime sıkıştırmak sana modern “vibe” vermez, kültürsüz “vibe” verir.
Bu “language mix” olayı da sanıldığı kadar “cool” değil, tam aksine biraz “cringe” haberiniz olsun :).
Kendi dilini “çok basic” bulup İngilizceyle süslemek dil bilmek değil; dilden fakir olmaktır. 
Modernlik; kıyafette, kahvede, aksanda değil, zihindedir.
Bir gün herkes aynı şeyleri paylaşıyor, aynı kelimeleri söylüyorsa, modernlik değil, toplu taklit yaşanıyordur.
Ve işte o zaman, “fine dining” tabakların arasında aç kalan tek şey: kimliğimizdir.
Kısacası: modernlik, başkasına benzemek değil; kendine benzeme cesaretini gösterebilmektir.