HEDİYEME TEŞEKKÜR

HEDİYEME TEŞEKKÜR

Öyle bir hediye aldım ki bugün. En güzelinden. En kıymetlisinden. Çok uzun zamandır beklediğimden.
Bu hediye nelere vesile oldu bir bilsen…
Acılarıma sabredişlerimin, emeklerimin ve dualarımın karşılığını almak üzere olduğum bir anda.
Biliyordum belki de bu anın geleceğini. Ama hep bir korku, ya olmazsa?
İnandım, tevekkül edip bekledim. Sabırla. Yok yok, sabırsızca.
Sonra geldi o hediye bir anda. Ama hiç beklemediğim bir güzellikte. Hayal ettiğimden de öte.
Bindim arabaya, tekrar baktım hediyeme. Hıçkıra hıçkıra ağladım mutluluktan. Kalbimi tuta tuta.
Bağıra bağıra. Çünkü ben de kendime teşekkür ediyordum. Bu bekleyişe değdiği için, inanmaktan
vazgeçmediğim için. Cesaret edip de kendim olduğum için. O’na teşekkür ediyordum. Bana bu güzel
anı yaşattığı için. . En siyah çukurda bile yolumu aydınlatacağına, bana yazdığına inandığım için. Bu
raddeye gelene kadar acıdan bağıra bağıra ağladığım her saniyemin karşılığını mutluluktan bağıra
bağıra ağlatarak verdiği için. Teşekkür ederim.