GÖKYÜZÜ AVUÇLARIMDA

~Filistin ve Doğu Türkistan’daki kız çocuklarına~

Kıtalar ötesinde

Dudaklarında gizlenmiş

Fısıltılı istekleri vardı:

Bir top,

Bir saç tokası,

Bir bez bebek...

Gökyüzüne baktığında

Yıldızları görmek,

Gecenin koynunda

Işıl ışıl bir gerdanlık...

Uyumak için sıcak bir yatak,

Damı kapalı bir ev,

Büyük olmasa da olur,

Güzel olmasa da,

Eşyaları çok olmasa da...

Penceresinden gözüne vuran

Sıcacık gün ışığına uyanmak,

Kuş sesleri arasında...

Okula gitmek,

Eski püskü bir çantayla,

Tabanları yara yara

Oyun oynamak,

Nefes almadan,

Bolca kahkahayla...

Birkaç kitap,

Birkaç defter,

Biraz da kalem,

Ucunda umut yeşeren...

Oysa

Harfleri susturuldu,

Adı bile yasaklandı dilinde.

Gül kokusunu bilmeden

Barut kokusuna alıştı teni.

Dünyanın diğer ucundaki sessizlik,

En ağır çığlık oldu yüreğine.

Ne okula gidebildi,

Ne uyuyabildi anne kucağında.

Masal anlatmadı ona kimse,

Şarkılar söylemedi,

Temiz kıyafetler giyemedi,

Annesi cennete yerleştiğinden beri...

Oysa o da çocuktu;

Bombaların yıktığı enkazlar arasında,

Korkudan gölgesine sarılan

Bir kız çocuğu...

Oysa onun da

Bahtı gibi kara

Uzun saçları vardı.

Saçları örülsün,

Avuçları arasında

Ansızın doğsun gökkuşağı,

Kardeşleriyle

Saklambaç oynasın —

Ama sonra bulsun,

Kimse

Onu bırakmasın

İsterdi...

Dünya,

Onun renklerini çaldı.

Siyah

Ve

Kan kırmızısı kaldı geriye;

Bir de

Kirpiklerinde asılı gözyaşıyla.

Babasının,

Cennete gitmeden önce söyledikleri:

 “Kızım,

Cennet kapım...

Üzülme!

Bir gün güvercinler dönecek gökyüzüne,

Barış uğrayacak bu topraklara.

Adın, adın olacak yeniden.

Ve o zaman,

Sen de

Tüm çocuklar gibi

Gül...

Doğsun güneş yeniden,

Aydınlansın karanlıklar.

Bir şarkı tuttur —

Umut ve kardeşlik tüten.

Benim için,

Annen için,

Kardeşlerin için söyle,

Avazın kesilesiye...”

~Dünya Kız Çocukları Günü kutlu olsun ... diye~

Yasemin OCAK 

@susmayansiir