SAAT BİR

Saat bir.  Bu saatleri seviyorum. Bu saatler gölgelerin gökyüzü ile aynı renkte olduğu saatler. Kimselerin duymadığı sesleri bu saatlerde duyarım. O sesleri derinden ve uzun uzun dinlerim. Gölgemi yok eder kendimle yüzleşirim. Sorulabilecek tüm sorulara cevaplar ararım ve o soruyu ben sorsaydım neyi öğrenmek istediğimi düşünürüm. Seslerin farklı dünyalar olduğunu düşündüğüm içindir her soruyu farklı seslerle sorarım ki bu sesi sadece ben duyarım. Seslerin farklı dünyalar olduğu da doğrudur. Her insanın hayatı bir titreşimdir mesela ben gürültüsüz bir hayatı seçtim ya da pamuk ipliği bir zamanın üstünde yürüyorum düşmemek için pür dikkat bir hayat sürüyorum. Bu saatleri seviyorum çünkü ben istemediğim sürece gölgemi bile görmüyorum.

Ne zaman kendimle yüzleşmek istesem kalbime bir şeyler saplanıyor. Ciddi mekanik bir ağrı bu ölüm olabilir çünkü ölüm saatle bir.

Devrin bize dayattığı algıların hepsinden kurtuldum. Devir tüm kötülüklerle bir. Örneğin tüm ayrılıkçı fikirlerden uzağım tabii uzak olmak ayrı olmak anlamına ne kadar yakınsa o kadar uzağım. Örneğin paradan uzağım. Bir maaşım yok.
Yapaylaştırılmış sevgilerden uzağım tanıdığım tüm insanları unutmama ramak kaldı. Kendine faydası olmayan bir canlı modeli gibiyim. Üstümden geçen menfaat yolları tıkansın diye.
Siyasetten uzağım çünkü daha kendimi kandıracak yalanlarım bile hala teorilerden ibaret.

Yakın olduğum canlılarda var kulağımı sonuna kadar açıp dinlediğim canlılar. Avuçlarım da her daim kokularını sakladığım tüm renkleri içine gömen siyah toprak. Mırıltılarında tüylerimi titreten kediler. Bakışlarında neden ben diyen fareler. Mesela bir fare kendi hayatını hangi sorularla sorgular ya da bir kartal. Her farenin ve kartalın aynı sorularla sorgulamadığına eminim. Hangi hayvan başka bir hayvanın hayatını sorgular. Sorguladığına eminim.

Şimdi o tınıyı dinliyorum çünkü saat iki. Sesler çoğalıyor ama hala ayırt edebiliyorum. İkiyi sevmiyorum. Fazladan bir ihtiyaçmış gibi geliyor bana. İkinci bir heybe, ikinci bir hayat ve ikinci bir yalnızlık. Birden sonra gelen ne varsa hepsi bana karşı bir. Ne zaman kendimle yüzleşmek istesem kalbime bir şeyler saplanıyor. İşte o saplanan şey iki. Devrin bize dayattığı her şeyin ilk adıdır iki.

Bu saatleri seviyorum. Çünkü ne varsa simsiyah. Yapaylaştırılmış bir beyaz siyahla bir.