Doğu Türkistan

Doğu Türkistan son olarak 1949'un Eylül'ünde işgal altına girmiştir ve hâlâ işgal altındadır.

Doğu Türkistan, Türklerin ve Müslümanların kanayan yarası olması gerekirken Türkler arasından yalnızca küçük bir kesim haberdarken Müslümanlar tarafından tamamiyle yalnızlığa terk edilmiştir. Filistindeki insanların sesi bir şekilde dünyaya duyurulmuştur fakat Doğu Türkistan'daki kardeşlerimiz gerek gördükleri işkencelerden ötürü gerek toplanma kamplarına kapatılmalarından ötürü seslerini yeteri kadar duyuramamıştır. Üzücü olan da şudur ki Türklerin büyük bir çoğunluğu Filistin için haykırırken Doğu Türkistan'a gelince 3 maymunu oynamaktadır.

ÇİNLİLER İLE TÜRKLERİN DÜŞMANLIĞI

Doğu Türkistan'ın şu anda içerisinde bulunduğu durumu daha iyi kavrayabilmek için tarihe bakmak gerekir. Türkler ve Çinliler Asya Hun İmparatorluğundan beri sürekli savaş halindedir. Tabii günümüzde Çin ile kardeşlik köprüleri kurulmaya çalışılsa da Nihal Atsız'ın da dediği gibi "Tarihî düşmanlar ancak dışişleri bakanlarının dostudur. Milletin, asla!" Çin de bu düşmanlığı unutmamış olacak ki kendi ülkelerinin Batısında bulunan Uygur Türkleri'ni kendileri için bir tehlike olarak görmüş.

ÇİN ZULMÜ

Çinliler, Uygur Türklerini eğitim kampları adı altında kamplarda toplayıp işkence ediyor. 

Çinlileştirme politikası adı altında Türk çocuklarını ailelerinden alarak okullarda zorla "Sen nerelisin?" sorusuna "Çinliyim" cevabı verdirtiliyor.

Hamile kadınlara çocukları Türk doğacak diye işkence ederek düşük yaptırtılıyor.

Uygur Türk'ü kadınların evine Çinli erkekler gönderilip zorla tecavüz ediliyor.

Uygur Türk'ü kızlar zorla Çinli erkeklerle evlendiriliyor.

DOĞU TÜRKİSTAN'DAKİ YASAKLAR 

Sakal bırakmak yasak (İslami bir sembol sayılıyor)

Oruç tutmak yasak (Ramazan ayında sahur vaktinde ışığı açık olan evler tespit ediliyor. Gün içerisinde zorla yemek yedirip su içirtiyorlar.)

Namaz kılmak yasak

Türklüğü sembolize eden her şey yasak

DOĞU TÜRKİSTAN ÖZGÜRLÜK MÜCADELESİ VE OSMAN BATUR

Uygur Türklerinin elindeki silahları toplamak isteyen Çinliler, Uygurlara silahlarını teslim etmek için süre tanımıştır. Bir kesim silahlarını teslim etse de Osman Batur silahını teslim etmeyerek "Bugün silahını veren yarın canını verir. Benim Çinlilere verecek silahım yok. İstiyorlarsa gelip kendileri alsın. Korkanlar silahlarını teslim edebilir.’’ sözlerini sarfederek bir başkaldırı göstermiş ve Uygurların içindeki isyan ateşini körüklemiştir. Osman Batur zaten Böke Batur'un "Bir gün biz kafirleri yine çöllerin öbür tarafına atacağız. Sayıları Taklamakan Çölü’ndeki kum taneleri kadar olsa bile’’ sözlerini kendine vazife bilmiş ve bu sözlerden çok etkinlenmiş bir kişiliktir. Başlattığı silahlı mücadele başarı göstermeye başladıkça bu özgürlük mücadelesine Uygur Türkleri tarafından katılım artmaya başlamıştı. Çin'in iç karışıklıklarından ve Çin - Japon savaşı'ndan da faydalanan Osman Batur Doğu Türkistan'ın büyük bir bölümünü özgürlüğe kavuşturmayı başarmıştı. Bu hareketin başarıya ulaşmasıyla Kulca Doğu Türkistan Cumhuriyeti kuruldu ve Ali Han cumhurbaşkanlığına getirildi. Ali Han da Osman Batur'a Altay valiliğini verdi. 18 Şubat 1951 tarihinde Çin ordusuna esir düşen Osman Batur'a, günlerce işkence edildi. Türkistan'ın kahramanı, 29 Nisan 1951'de kurşuna dizilerek şehit edildi.

DOĞU TÜRKİSTAN'IN ÖZGÜRLÜĞÜ

Yazımın başında da belirttiğim üzere Uygur Türkleri sessizce yok oluyor ve insanlık buna göz yumuyor. Bugün Filistin için ortalığı yıkanlar, boykot düzenleyenler, yürüyüş yapanlar söz konusu Doğu Türkistan olunca ortalıktan kayboluyor. Bu ülkede siyasetçiler "Çin'in Doğu Türkistan politakasını destekliyoruz. Çin'in sınır güvenliği bizim için önemli bir meseledir." diyebildi ve bu halk yine sustu. Aynı konuşma Filistin için yapılsa yer yerinden oynardı. Türklerin en önemli meselesi Doğu Türkistan olmalıdır. Eğer Türk arıyorsanız Uygurlar Türk, eğer Müslüman arıyorsanız Uygurlar Müslüman.

EY MÜSLÜMAN! DOĞU TÜRKİSTAN TÜRK DİYE ÜMMETTEN SAYILMIYOR MU? EY TÜRK! EY İDİLİN OĞULLARI! EY KÜR-ŞAD'IN TORUNLARI SİZİ KİM ESİR ETTİ?

Son söz: Filistin ve Doğu Türkistan'ı karşılaştırmam tepki alacak belki ama kendi evimiz yanarken komşunun evini söndürmeye koşmak hiç akıl kârı bir hareket değil.